یادت باشد نگذاری روی احساساتت کسی اسم "عادت" را بگذارد... نگذاری کسی حس کند که تو او را جز به خاطر "خودش" لازم داری... یا نگذاری لحظه ای حس کند "فراموش"ش کردی... یادت باشد نگذاری به سرش بزند که خودش "تو" را دارد و "تو" او را نداری... یادت باشد پشیمانش نکنی... بابت همه ی چیز هایی که به پایت ریخته... یادت باشد عهدی نبندی که شکستنی باشد... و هرگز نگذاری بشمارد... یادت باشد نگذاری از هر چیزی سیلی بخورد وقتی که تو اطمینان وجودت را به او دادی... یادت باشد هرگز "سبب" نباشی... پ.ن: ...و الا این تویی که مقصر تمام شکست های قلب دیگری می شوی... میگه: سبب منم که می شکنم اما حرفی نمی زنم + بابت داستان مشهد رفتن که دو تا پست فقط گذاشتم بگم که بزودی بعدیشو میذارم. یکم طولانیه. مرسی پیگیری! :)
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه